در این پژوهش رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطه‌گری خودکار آمدی و خودتنظیمی تحصیلی در قالب یک مدل علّی مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این پژوهش 356 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه‌های تهران با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تک مرحله ای انتخاب شدند. چهار مقیاس معتبر شامل: مقیاس شادکامی آکسفورد، مقیاس خودکار آمدی شرر، مقیاس هوش هیجانی شرینگ و مقیاس خودتنظیمی تحصیلی ماگنو، جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. روایی و پایایی همه ابزارهای مورد استفاده در پژوهش توسط پژوهشگر، بررسی و تائید گردید. تجزیه و تحلیل داده‌ها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که مدل با داده‌های این پژوهش، برازش مناسبی دارد و هوش هیجانی، خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی به صورت مستقیم شادکامی را پیش‌بینی نمودند. همچنین هوش هیجانی با واسطه، خودکار آمدی و خودتنظیمی تحصیلی، شادکامی را به صورت غیر مستقیم و قوی‌تر از مسیر مستقیم، پیش‌بینی نمود. در این میان مسیر مستقیم هوش هیجانی به خودکارآمدی و هوش هیجانی به خودتنظیمی تحصیلی نیز معنادار بود. این نتایج نشان دهنده آن است که نه تنها هوش هیجانی پیش‌بینی کننده شادکامی است بلکه می‌تواند از طریق خودکار آمدی و خودتنظیمی تحصیلی به میزان بیشتری شادکامی را پیش‌بینی نماید.
حسن نیا, سمیه, صالح صدق پور, بهرام, & ابراهیم دماوندی, مجید. (1393). مدل یابی رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 6(2), 32-60. doi: 10.22099/jsli.2015.2978
MLA
سمیه حسن نیا; بهرام صالح صدق پور; مجید ابراهیم دماوندی. "مدل یابی رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی", مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 6, 2, 1393, 32-60. doi: 10.22099/jsli.2015.2978
HARVARD
حسن نیا, سمیه, صالح صدق پور, بهرام, ابراهیم دماوندی, مجید. (1393). 'مدل یابی رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی', مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 6(2), pp. 32-60. doi: 10.22099/jsli.2015.2978
VANCOUVER
حسن نیا, سمیه, صالح صدق پور, بهرام, ابراهیم دماوندی, مجید. مدل یابی رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 1393; 6(2): 32-60. doi: 10.22099/jsli.2015.2978
)