طی چند دهه گذشته، پژوهش در حوزه روش‌های تدریس گروهی، توجه محافل پژوهشی را به خود معطوف داشته است. بررسی اثرات روش‌های تدریس گروهی بر بازده‌های تحصیلی با رویکرد فراتحلیل، کانون توجه این مطالعه بوده است. این پژوهش با روش فراتحلیل انجام شد. جامعه آماری پژوهش کنونی شامل مطالعات مرتبط بود که در فاصله سال‌های 1370 تا 1392 در داخل کشور به صورت مقاله تمام متن، پایان‌نامه و طرح‌های پژوهشی در پایگاه‌های اطلاعاتی و کتابخانه‌های دانشگاه‌ها یا مراکز دولتی در دسترس بودند. براساس ملاک‌های ورود و خروج و نیز تحلیل حساسیت 177 اندازه اثر از 77 پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از تحلیل حساسیت، مدل‌های ثابت و تصادفی، تحلیل ناهمگنی، تحلیل واریانس یک راهه با استفاده نرم افزارهای CMA و SPSS استفاده گردید. نتایج مربوط به اندازه اثر ترکیبی برای مدل اثرات تصادفی مطلوب بود. هم‌چنین، اندازه ترکیبی به تفکیک روش‌ها نشان داد که روش پژوهش گروهی، تقسیم دانش‌آموزان به گروه‌های پیشرفت، جیگ‌ساو، بحث گروهی و یادگیری باهم به ترتیب دارای بیش‌ترین تا کم‌ترین اندازه اثر بودند. بر اساس نتایج به دست آمده می‌توان گفت که استفاده از روش‌های تدریس گروهی (مشارکتی و بحث گروهی) در مقایسه با شیوه‌های سنتی مؤثرترند و به کارگیری این روش‌ها در نظام آموزشی کشور ما می‌تواند آثار مطلوبی بر بازده‌های تحصیلی فراگیران داشته باشد.
)