رابطه ادراک از محیط سازنده‌گرا و عملکرد تحصیلی: نقش میانجی یادگیری خودراهبر و درگیری تحصیلی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناسی ارشد روان‌شناسی تربیتی، دانشگاه خوارزمی، کرج، ایران.

2 استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، واحد خرم آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، خرم آباد، ایران.

3 استادیار، عضو هیئت علمی سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، تهران، ایران.

10.22099/jsli.2024.7697

چکیده

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ادراک محیط سازنده­گرا و عملکرد تحصیلی با نقش واسطه‌ای یادگیری خودراهبر و درگیری تحصیلی در دانش‌آموزان پایه دوزادهم بود. روش پژوهش، توصیفی-همبستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمامی مدارس دوره دوم متوسطه شهر قم به تعداد 91 مدرسه در سال تحصیلی 1402-1401 بود که تعداد 6542 دانش‌آموز را دربرمی‌گرفتند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای استفاده شد. به این صورت که از هریک از مناطق چهارگانه آموزشی شهر قم 2 مدرسه و از هر مدرسه هم 3 کلاس و در مجموع 24 کلاس با 427 دانش‌آموز (209 پسر و 218 دختر) انتخاب شدند و به ابزار‌های عملکرد تحصیلی، محیط یادگیری سازنده‌گرا­، آمادگی یادگیری خودراهبر و درگیری تحصیلی پاسخ دادند. نتایج حاصل از تحلیل داده­ها با استفاده از روش مدل­یابی معادلات ساختاری نشان داد که مسیر مستقیم ادراک از محیط یادگیری سازنده­گرا، یادگیری خودراهبر و درگیری تحصیلی به عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان ازنظر آماری مثبت و معنی‌دار بود. همچنین، رابطه ادراک محیط سازنده­گرا با عملکرد تحصیلی از طریق نقش میانجی یادگیری خودراهبر و درگیری تحصیلی مثبت و معنی‌دار بود. بنابراین، با توجه به یافته‌های پژوهش مبنی‌بر اثرگذاری ادراک محیط سازنده‌گرا بر عملکرد تحصیلی از طریق نقش میانجی یادگیری خودراهبر و درگیری تحصیلی می­توان پیشنهاد کرد معلمان و برنامه­ریزان آموزشی از این رویکرد در جهت افزایش بهره­وری آموزشی و ارتقای سطح عملکرد دانش آموزان استفاده کنند. 

کلیدواژه‌ها

موضوعات