پیشرفت هر جامعه به کارآمدی نظام آموزشی آن وابسته است. در نظام آموزشی موفق معلمان نقش بسیار مهمی دارند. اعتقاد بر این است که عملکرد خوب دانش‌آموزان به کارآیی نحوه تدریس معلمان آنها وابسته است. انگیزهی پیشرفت می‌تواند پیامدهای مهمی در ارتباط با یادگیری و عملکرد تحصیلی داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی رابطهی بین روش تدریس معلمان تربیت بدنی با انگیزهی پیشرفت دانش‌آموزان انجام شد. بدینمنظور، از جامعهی آماری دانش‌آموزان (درس تربیت بدنی) دبیرستانی شهر کرمان، جمعاً تعداد 88 معلم و 440 دانش‌آموز بهعنوان مشارکتکنندگان در پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب شدند. پرسشنامهی سبک تدریس هرمنس (۱۹۷۰) و پرسشنامهی انگیزهی پیشرفت موسی‌پور (۱۳۷۷) بهعنوان ابزار جمع‌آوری اطلاعات به مشارکت‌کنندکان ارائه شد. داده‌ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی شامل تحلیل همبستگی و رگرسیون مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد که روش تدریس دانش‌آموزمحور با انگیزهی پیشرفت دانش‌آموزان رابطهی مثبت و روش تدریس معلممحور با انگیزهی پیشرفت دانش‌آموزان رابطهی منفی داشتند. همچنین معلوم شد روش تدریس دانش‌آموزمحور، به شکل مثبت و روش تدریس معلممحور بهصورت منفی انگیزهی پیشرفت را پیش‌بینی می‌کند. بر اساس یافته‌ها، ضرورت توجه بیشتر نظام تعلیم و تربیت به روشهای تدریس دانش‌آموزمحور برای افزایش انگیزش پیشرفت و بهره‌مندی از پیامدهای تحصیلی و انگیزشی آن به بحث گذاشته شده‌اند.
)