فرسودگی تحصیلی به‌صورت خستگی مزمن ناشی از کار بیش از اندازه در فعالیت‌های درسی، نگرش بدبینانه و بی‌تفاوتی نسبت به کارهای مدرسه و احساس شایستگی پایین و فقدان احساس موفقیت در تکالیف تحصیلی بروز داده می‌شود که این افراد علائمی مانند بی‌اشتیاقی نسبت به مطالب درسی، ناتوانایی در ادامه حضور مستمر در کلاس‌های درس، مشارکت نکردن در فعالیت‌های کلاسی، احساس بی‌معنایی در فعالیت‌های درسی و احساس ناتوانی در فراگیری مطالب درسی را تجربه می‌کنند. هدف اصلی این پژوهش، طراحی و برازش مدلی ساختاری از روابط بین متغیرهای انگیزش تحصیلی و اهمالکاری با فرسودگی تحصیلی بود.روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی- همبستگی با آزمون مدل معادلات ساختاری می‌باشد. بدین منظور نمونه‌ای به حجم 380 دانشجو (261 دختر و 119 پسر) به‌صورت خوشه‌ای تصادفی از بین دانشجویان دانشگاه یزد انتخاب شدند و به‌وسیله پرسشنامه‌های فرسودگی تحصیلی، اهمالکاری و انگیزش تحصیلی ارزیابی شدند. داده‌ها با روش تحلیل معادله‌های ساختاری» و نرم‌افزارهای آماری SPSS20 و AMOS20 تحلیل شدند. نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی، مدل نظری قوی برای پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی دانشجویان می‌باشد. انگیزش درونی به‌صورت منفی و انگیزش بیرونی، بی‌انگیزشی و اهمالکاری به‌صورت مثبت در تبیین و پیش‌بینی فرسودگی تحصیلی نقش داشتند. همچنین، اهمالکاری تحصیلی تا حدودی نقش واسطه را بین رابطه انگیزش درونی و بی انگیزشی با فرسودگی تحصیلی دانشجویان دارا بود. درعین‌حال، نقش واسطه‌ای اهمالکاری تحصیلی در رابطه بین بی انگیزشی با فرسودگی تحصیلی تأیید نگردید.
)