آریستوفان. (1393). ابرها: مجموعه کمدیهای آریستوفان. ترجمة رضا شیرمرز. تهران: نشر قطره.
احمدی، بابک. (1380). ساختار و تأویل متن. تهران: نشر مرکز.
احمدی، بابک . (1374). کتاب تردید. چاپ چهارم. تهران: نشر مرکز.
افلاطون. (1336). چهار رساله: منون، فدروس، تهتتوس، هیپیاس بزرگ. ترجمهی محمود صناعی. تهران: انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
افلاطون. (1357). دورة آثار افلاطون. ترجمة محمد حسن لطفی. جلد پنجم. تهران: شرکت سهامی انتشارات خوارزمی.
پالمر. جوی. آ. (1391). پنجاه اندیشمند نوین علوم تربیتی (از پیاژه تا عصر حاضر). ترجمة جمعی از مترجمان. تهران: سمت.
خسرونژاد، مرتضی. (1386). تأملی بر همنشینی ادبیات کودک و فلسفه در برنامة فلسفه برای کودکان. نوآوریهای آموزشی، 20، 124-109.
خسرونژاد، مرتضی. (الف1390). داستانهای فکری. چاپ دوم: با تجدید نظر کلی. مشهد: بهنشر.
خسرونژاد، مرتضی. (ب1390). چگونه توانایی اندیشیدن فلسفی کودکان را پرورش دهیم (ضمیمة کتاب داستانهای فکری). چاپ اول. مشهد: بهنشر.
خزایی، داود. (متن منتشرنشده). تمرکززدایی. فرهنگ ادبیات کودک.
فیشر، رابرت. (1385). آموزش و تفکر. ترجمة فروغ کیانزاده. اهواز: نشر رسش.
کم، فیلیپ. (1392). هماندیشی، ترجمة مریم خسرونژاد. تهران: نشر قطره.
کم، فیلیپ. (1384). داستانهای فکری (1). ترجمة فرزانه شهرتاش و مژگان رشتچی. تهران: انتشارات آموزشی رشتچی.
گاتری، دابلیو، کی. سی. (1376). تاریخ فلسفة یونان. جلد 12. ترجمة حسن فتحی. تهران: انتشارات فکر روز.
ماکوولسکی، آلکساندر اوسیپوویچ. (1364). تاریخ منطق. ترجمة فریدون شایان. تهران: پیشرو.
مایر، فردریک. (1374). تاریخ اندیشههای تربیتی. جلد اول. ترجمة علیاصغر فیاض. تهران: سمت.
مگی، برایان. (1386). سرگذشت فلسفه. ترجمة حسن کامشاد. تهران. نشرنی.
نودلمن، پری. (1387). لذت و گونة ادبی: ژرفاندیشیهایی دربارهی ویژگیهای ادبیات داستانی کودکان. ترجمة داوود خزایی. در دیگرخوانیهای ناگزیر. به کوشش مرتضی خسرونژاد، تهران: کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان.
Arendt, H. (1958). The Human Condition. Chicago: University of Chicago Pres.
Ball, A. F., & Freedman, S. W. (eds.). (2004). Bakhtinian Perspectives on Language, Literacy and Learning. Cambridge: Cambridge University Press.
Bakhtin, M. M. (1999). Problems of Dostoevsky’s poetics. (C. Emerson, Ed. and Trans.). Minneapolis: University of Minnesota Press.
Bakhtin, M. M. (1981). Dialogic imagination: Four essays by M. M. Bakhtin (M. Holquist, Ed.; C. Emerson & M. Holquist, Trans.). Austin: University of Texas Press.
Barrow, W. (2011).
Dialogic Participation and the Potential for Philosophy for Children. Doctoral dissertation.
Newcastle University.
Baxter L. A. (2009). Relational dialectic. In Encyclopedia of Communication Theory (pp 837-840): Los Angeles: SAGE Publications, Inc.
Cam, P. (2008). Dewey, Lipman, and the Tradition of Reflective Education. In M. Taylor., H. Schrier., & Jr. P. Ghiraldelli. (eds.), Pragmatism, Education and Children (pp163-181). Amsterdam: Editions Rodopi B.V.
Cam, P. (2006). Philosophy and the School Curriculum: Some General Remarks. Critical and Creative Thinking, 14 (1), 35–51.
Cheyne, J. A., & Tarulli, D. (2005). Dialogue, Difference and Voice in the Zone of Proximal Development. In H. Daniels (ed), An Introduction to Vygotsky (pp122-144). London: Routledge.
Daniels, H. (2001). Vygotsky and Pedagogy. London: Routledge.
Depalma, R. (2010). Toward a Practice of Polyphonic Dialogue in Multicultural Teacher Education. Curriculum Inquiry, 40 (3), 436-453.
Diamond,
I., & Quinby, L. (1988).
Feminism & Foucault: Reflections on Resistance. New England: Northeastern University Press.
Golding, C. (2007). Pragmatism, Constructivism and Socratic Objectivity: The Pragmatist Epistemic Aim of Philosophy for Children. Conference Presentation 2007 Philosophy of Education Society of Australasia.
Hermans,
H. J. M. ., & Gieser,
T. (2012). Introductory Chapter: History, Main Tenets and Core Concepts of Dialogical Self Theory. In H. J. M& T Gieser. (eds),
Handbook of Dialogical Self Theory. Cambridge: Cambridge University Press.
Hermans,
H. J. M. ., &
Hermans-Konopka, A. (2010). A.
Dialogical Self Theory: Positioning and Counter-Positioning in a Globalizing Society. Cambridge: Cambridge University Press.
Hermans,
H. J. M. (2002). The Construction of a Personal Position Repertoire: Method and Practice
. Culture and Psychology, 7 (3), 323-365
Hermans,
H. J. M. (2001). The Dialogical Self: Toward a Theory of Personal and Cultural Positioning.
Culture and Psychology, 7, 243–281.
Hermans,
H. J. M. (1996 a). Voicing the Self: From Information Processing to Dialogical Interchange.
Psychological Bulletin, 119, 31-50.
Hermans,
H. J. M. (1996 b). Opposites in a Dialogical Self: Constructs as Characters.
The Journal of Constructivist Psychology, 9, 1-26.
Johnston, R. R. (2002). Childhood: A Narrative Chronotope. In R. D. Sell (ed). Children’s Literature as Communication (137-158). Amsterdam: John Benjamins Publishing Company.
Kennedy, D. (2010). Philosophical Dialogue with Children: Essays on Theory and Practice. New York: The Edwin Mellen Press Lewiston.
Kennedy, D. (2006). The Well of Being: Childhood, Subjectivity, and Education. New York: State University of New York Press, Albany.
Kennedy, D. (1999). Philosophy for Children and the Reconstruction of Philosophy. Metaphilosophy, 30 (4), 338-359.
Lipman, M. (2005). Brave Old Subject, Brave New World. Interview with Matthew Lipman by SaeedNaji. Retrieved September 2016 from http://www.buf.no/en /read/txt/? page=sn-lip2.
Lipman, M. (2003). Thinking in Education. Cambridge: Cambridge University Press
Lipman, M. (1996). Natasha: Vygotskian Dialogues. New York: Teachers College Press.
Matusov, E. (2015). Chronotopes in Education: Conventional and Dialogic. Dialogic Pedagogy: An International Online Journal, 107 (3), 65-97.
Matusov, E. (2011). Irreconcilable Differences in Vygotsky’s and Bakhtin’s Approaches to the Social and the Individual: An Educational Perspective. Culture& Psychology, 17 (1), 99–119.
Matusov, E. (2009). Journey into dialogic pedagogy. New York: Nova Science Publishers, Inc
Meredith, P. (1998). Hybridity in the Third Space: Rethinking Bi-cultural Politics in Aotearoa /New Zealand. Paper Presented to Te Oru Rangahau Maori Research and Development Conference, New Zealand.
Millett, S., & Tapper, A. (2012). Benefits of Collaborative Philosophical Inquiry in Schools. Educational Philosophy and Theory, 44 (5), 546-567.
Nardi, E. (2005). Beautiful Minds. In Rich Discourses: Employing Discursive Approaches to Research in Mathematics Education”. [review of the book, Learning Discourse: discursive approaches to research in mathematics education by C. Kieran, E. Forman & A. Sfard]. European Educational Research Journal, 4 (2), 145-154.
Ozmon, H. A., & Craver, S. A. (2008). Philosophical Foundations of Education. 8th edition. Upper Saddle River: Pearson.
Ritella, G., Beatrice Ligorio, M., & Hakkarainen, K. (2016). Theorizing Space-time Relations in Education: The Concept of Chronotope. Frontline Learning Research, 4 (4). 48-55.
Schubert, W. H. (1991). Philosophical Inquiry: The Speculative Essay. In E.C. Short (ed), Forms of Curriculum Inquiry (pp 61-76). Albany: STATE UNIVERSITY of New York Press.
Smith, R. (2011). The Play of Socratic Dialogue. Journal of Philosophy of Education, 45 (2), 221-233.
Splitter, L. J. (1993). Philosophy for Children: An Important Curriculum Innovation. In M. Lipman (ed.), Thinking Children and Education (pp 385-392). U.S. A: Kendall / Hunt Publishing Company.
Vansieleghem, N., & Kennedy, D. (2011). What is Philosophy for Children, What is Philosophy with Children after Matthew Lipman? Journal of Philosophy of Education, 2 (45), 171-182.
Vansieleghem, N. (2006). Listening to Dialogue. Studies in Philosophy and Education, 25, 175–190.
Vansieleghem, N. (2005). Philosophy for Children as the Wind of Thinking. Journal of Philosophy of Education, 39 (1), 19-35.
Wegerif, R. (2008). Dialogic or Dialectic? The Significance of Ontological Assumptions in Research on Educational Dialogue”.
British Educational Research Journal, l 34 (3), 347-361.
Wegerif, R. (2007). Dialogic Education and Technology New York: Springer Publishing Company Inc.
White, E. J. (2013 a). Bakhtinian Dialogic and Vygotskian Dialectic: Compatibilities and Contradictions in the Classroom. Educational Philosophy and Theory, 45 (1), 1-17.
Weedon, C. (1987). Feminist Practice and Poststructuralist Theory. Oxford: Blackwell.