فراتحلیل اثرات روشهای تدریس گروهی بر بازده های تحصیلی
ایوب
فیضی
دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
author
جواد
مصرآبادی
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
author
تقی
زوار
عضو هیئت علمی دانشگاه شهیدمدنی آذربایجان
author
text
article
2015
per
طی چند دهه گذشته، پژوهش در حوزه روشهای تدریس گروهی، توجه محافل پژوهشی را به خود معطوف داشته است. بررسی اثرات روشهای تدریس گروهی بر بازدههای تحصیلی با رویکرد فراتحلیل، کانون توجه این مطالعه بوده است. این پژوهش با روش فراتحلیل انجام شد. جامعه آماری پژوهش کنونی شامل مطالعات مرتبط بود که در فاصله سالهای 1370 تا 1392 در داخل کشور به صورت مقاله تمام متن، پایاننامه و طرحهای پژوهشی در پایگاههای اطلاعاتی و کتابخانههای دانشگاهها یا مراکز دولتی در دسترس بودند. براساس ملاکهای ورود و خروج و نیز تحلیل حساسیت 177 اندازه اثر از 77 پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل حساسیت، مدلهای ثابت و تصادفی، تحلیل ناهمگنی، تحلیل واریانس یک راهه با استفاده نرم افزارهای CMA و SPSS استفاده گردید. نتایج مربوط به اندازه اثر ترکیبی برای مدل اثرات تصادفی مطلوب بود. همچنین، اندازه ترکیبی به تفکیک روشها نشان داد که روش پژوهش گروهی، تقسیم دانشآموزان به گروههای پیشرفت، جیگساو، بحث گروهی و یادگیری باهم به ترتیب دارای بیشترین تا کمترین اندازه اثر بودند. بر اساس نتایج به دست آمده میتوان گفت که استفاده از روشهای تدریس گروهی (مشارکتی و بحث گروهی) در مقایسه با شیوههای سنتی مؤثرترند و به کارگیری این روشها در نظام آموزشی کشور ما میتواند آثار مطلوبی بر بازدههای تحصیلی فراگیران داشته باشد.
مجله مطالعات آموزش و یادگیری
دانشگاه شیراز
2228-5075
6
v.
2
no.
2015
1
31
https://jsli.shirazu.ac.ir/article_2959_efe09cd5c1e20e1d5ad90c7135bb4c7e.pdf
dx.doi.org/10.22099/jsli.2015.2959
مدل یابی رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطه گری خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی
سمیه
حسن نیا
دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی دانشگاه شیراز
author
بهرام
صالح صدق پور
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
author
مجید
ابراهیم دماوندی
عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران
author
text
article
2015
per
در این پژوهش رابطه ساختاری هوش هیجانی و شادکامی با واسطهگری خودکار آمدی و خودتنظیمی تحصیلی در قالب یک مدل علّی مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این پژوهش 356 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاههای تهران با روش نمونهگیری خوشهای تک مرحله ای انتخاب شدند. چهار مقیاس معتبر شامل: مقیاس شادکامی آکسفورد، مقیاس خودکار آمدی شرر، مقیاس هوش هیجانی شرینگ و مقیاس خودتنظیمی تحصیلی ماگنو، جهت سنجش متغیرهای مدل مورد استفاده قرار گرفت. روایی و پایایی همه ابزارهای مورد استفاده در پژوهش توسط پژوهشگر، بررسی و تائید گردید. تجزیه و تحلیل دادهها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر از نوع مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. نتایج تحلیل دادهها نشان داد که مدل با دادههای این پژوهش، برازش مناسبی دارد و هوش هیجانی، خودکارآمدی و خودتنظیمی تحصیلی به صورت مستقیم شادکامی را پیشبینی نمودند. همچنین هوش هیجانی با واسطه، خودکار آمدی و خودتنظیمی تحصیلی، شادکامی را به صورت غیر مستقیم و قویتر از مسیر مستقیم، پیشبینی نمود. در این میان مسیر مستقیم هوش هیجانی به خودکارآمدی و هوش هیجانی به خودتنظیمی تحصیلی نیز معنادار بود. این نتایج نشان دهنده آن است که نه تنها هوش هیجانی پیشبینی کننده شادکامی است بلکه میتواند از طریق خودکار آمدی و خودتنظیمی تحصیلی به میزان بیشتری شادکامی را پیشبینی نماید.
مجله مطالعات آموزش و یادگیری
دانشگاه شیراز
2228-5075
6
v.
2
no.
2015
32
60
https://jsli.shirazu.ac.ir/article_2978_a3b4c3c45b4340e3c230b48b641e284c.pdf
dx.doi.org/10.22099/jsli.2015.2978
رابطه ادراک از والدین و خلاقیت اجتماعی درکودکان با واسطه گری باورهای انگیزشی در روابط دوستانه
محبوبه
البرزی
دانشگاه شیراز
author
text
article
2015
per
پژوهش حاضر در قالب یک مدل علی رابطهی ادراک از والدین (ادراک کودک از مادر و پدر) و خلاقیت اجتماعی با واسطهگری باورهای انگیزشی درروابط دوستانه را مورد بررسی قرارداد. شرکت کنندگان این پژوهش 260 دانش آموز دختر و پسر بودنـد کـه از دانـشآمـوزان کلاس پنجم مقطع ابتدایی در چهار ناحیه آموزش و پرورش شهرستان شیراز بصورت خوشهای مرحلهای انتخاب شدند. این گروه به وسیله مقیاس ادراک کودک از والدین، پرسشنامه خودگردانی درروابط دوستانه وسنجش خلاقیت اجتماعی مورد ارزشیابی قرار گرفتند. یافتههای حاصل از تحلیل مسیر مدل نشان داد که ادراک کودک از والدین چه به صورت جداگانه و چه به صورت همزمان پیش بینی کنندهی باورهای انگیزشی در روابط دوستانه بودند. ادراک از مادر پیشبینی کننده منفی و معنادار سبک تنظیم کنترلی و ادراک از پدر پیشبینی کنندهی مثبت و معنادار سبک تنظیم خوداستقلالی بود. علاوه بر این ادراک از پدر بصورت مستقیم و معنادار نیز خلاقیت اجتماعی را پیشبینی نمود. بـررسی نقـش واسطهای باورهای انگیزشی، نشان داد که باورهای خود استقلالی، در مقایسه با سایر باورهای انگیزشی، سهم واسطهای بیشتری، بین متغیرهای برون زاد و خلاقیت اجتماعی ایفا می­کنند. در مجموع پژوهش حاضر نقش والدین، به ویژه پدران را در خلاقیت اجتماعی با واسطهگری باورهای انگیزشی روابط دوستانه تأیید نمود. بحث تفصیلی پیرامون نتایج در اصل مقاله آورده شده است.
مجله مطالعات آموزش و یادگیری
دانشگاه شیراز
2228-5075
6
v.
2
no.
2015
61
81
https://jsli.shirazu.ac.ir/article_2939_cbfb3e970951b517f51ec9da27ca8727.pdf
dx.doi.org/10.22099/jsli.2015.2939
مقایسه عملکرد شناختی درون گرایان و برون گرایان در سه موقعیت سکوت، موسیقی و سر و صدا با توجه به پیشینه های صوتی متفاوت
فیروزه
سپهریان آذر
هیئت علمی دانشگاه ارومیه
author
text
article
2015
per
در پژوهش حاضر، تاثیر موسیقی، سروصدا و محیط مطالعهی قبلی بر عملکرد دانشجویان دختر درون گرا و برون گرا در آزمونهای شناختی مورد آزمایش قرار گرفت. شرکتکنندگان پژوهش شامل 60 نفر از دانشجویان دورهی کارشناسی ارشد رشته علوم تربیتی دانشگاه تربیت مدرس تهران بودند که بر مبنای پرسشنامه شخصیت آیزنگ (EPQ) به عنوان افراد گروه درون­گرا(30 نفر) و برون­گرا(30 نفر) تشخیص داده شدند. سپس اعضای هر گروه بر اساس شرایط مطالعهی قبلی به سه گروه 10 نفره تقسیم شدند. در مرحله دوم، آزمودنیها در محیط کاملا کنترل شده از نظر صدا در سه مرحله سکوت، موسیقی و سر و صدا به آزمونهای شناختی موازی پاسخ دادند. یافتهها توسط آزمون آماری تحلیل واریانس طرح درون آزمودنی– بین آزمودنی مکرر و تحلیل واریانس طرح درون آزمودنی– بین آزمودنی مکرر دو راهه تحلیل گردیدند. نتایج حاکی از این بود که درون گرایان در موقعیت سکوت و برونگرایان در شرایط پخش موسیقی عملکرد بهتری داشتند. عملکرد هر دو گروه درون گرایان و برونگرایان در شرایط وجود سروصدا ضعیفتر از شرایط موسیقی و سکوت بود. گروههای مورد مطالعه در شرایط سر و صدا تفاوت معناداری با هم نداشتند. شرایط محیط مطالعهی قبلی تاثیر معناداری بر عملکرد شناختی درون گرایان و برونگرایان نداشت. در مجموع یافته­های پژوهش شواهد مطلوبی در جهت تفاوت درون گرایان و برونگرایان در گرایش به محرکهای محیطی، فراهم آورد.
مجله مطالعات آموزش و یادگیری
دانشگاه شیراز
2228-5075
6
v.
2
no.
2015
82
107
https://jsli.shirazu.ac.ir/article_2940_d07fd101b847fa64d90f95555a795d3d.pdf
dx.doi.org/10.22099/jsli.2015.2940
ادراک اعضای هیأت علمی از اعتبار ارزشیابیهای دانشجویان از تدریس و تاثیر آن بر تدریس و روحیه آنها
ولی
مهدی نژاد
دانشگاه سیستان و بلوچستان
author
شایسته
ناظری
دانشگاه سیستان و بلوچستان
author
text
article
2015
per
در این پژوهش، ادراک اعضای هیأت علمی از ارزشیابی دانشجویان از تدریس و تاثیر این ارزشیابی بر تدریس و روحیه آنها مورد کاوش قرار گرفته است. تعداد 170 نفر از اعضای هیأت علمی از طریق روش نمونه­گیری طبقه ای متناسب با حجم، انتخاب شدند که 164 نمونه قابل بررسی بودند. بر مبنای پرسشنامه­ی ارزشیابی دانشجویان از تدریس اعضای هیأت علمی کوگان و پرسشنامه واکنش اعضای هیأت علمی به ارزیابی از تدریس گال، پرسشنامه­ای پژوهشگر ساخته با عنوان ادراک اعضای هیئت علمی از ارزشیابی دانشجویان، تهیه و توزیع گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که اعضای هیأت علمی اعتبار ارزشیابی تدریس خود به وسیله دانشجویان و تاثیر این نوع ارزشیابی بر روی فعالیتهای آموزشی را در سطح نسبتاً خوب ارزیابی کردهاند . از دیدگاه اعضای هیأت علمی ارزشیابی دانشجویان از تدریس آنها تاثیری در حد متوسط بر روحیات آنها داشته است. نتایج همچنین نشان داد که ارزشیابی دانشجویان از تدریس اعضای هیأت علمی میتواند در فعالیتهای آموزشی و نیز روحیه آنها تاثیرداشته باشد، با این تاکید که ارزشیابی دانشجویان از تدریس اعضای هیأت علمی فقط قادر به پیشبینی تغییرات در روحیه اعضای علمی است. در ارزیابی میزان اعتبار ارزشیابی دانشجویان از تدریس اعضای هیأت علمی بر حسب رتبهی علمی، تفاوت معنی داری وجود داشت و اساتید با رتبه علمی دانشیاری در هر سه متغیر یعنی اعتبار این گونه ارزشیابیها؛ تاثیر این ارزشیابیها بر فعالیتهای آموزشی خود؛ و تاثیر آن بر روحیه اعضای علمی را بالاتر از اساتید با رتبه استادیاری و مربی ارزیابی کرده بودند. در سایر متغیرهای جمعیت شناختی، تفاوتی بین گروه ها مشاهده نشد. در نهایت می توان نتیجه گرفت که ارزشیابی دانشجویی ابزاری معتبر، قابل اعتماد، ساده، مناسب و ارزشمند برای تدریس اعضای هیأت علمی است.
مجله مطالعات آموزش و یادگیری
دانشگاه شیراز
2228-5075
6
v.
2
no.
2015
108
136
https://jsli.shirazu.ac.ir/article_2957_48ff9e3adbe932df3bb23c2f7ab54bb5.pdf
dx.doi.org/10.22099/jsli.2015.2957
رابطهی فراحافظه با عملکرد تحصیلی کیفی و کمّی دانشجویان
فروغ
پورطاهری
دانشگاه یزد
author
احمد
زندوانیان نائینی
دانشگاه یزد
author
مهدی
رحیمی
دانشگاه یزد
author
text
article
2015
per
در پژوهش حاضر رابطهی فراحافظه با عملکرد تحصیلی کیفی و کمّی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. 414 دانشجوی (256 زن و 158 مرد) کارشناسی دانشگاه یزد که با روش خوشهای تصادفی انتخاب شدند به پرسشنامهی چندعاملی حافظه (شامل سه بعد رضایت از حافظه، توانایی ادراک شده حافظه و استفاده از راهبردهای حافظه) و پرسشنامهی عملکرد تحصیلی کیفی (شامل ابعاد خودکارآمدی، برنامهریزی، تأثیرات هیجانی، انگیزش و فقدان کنترل پیامد) پاسخ دادند. برای بررسی عملکرد تحصیلی کمّی نیز از میانگین کل نمرات دانشجویان استفاده شد. با استفاده از رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان، میزان پیشبینی ابعاد عملکرد تحصیلی توسط ابعاد فراحافظه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که از بین ابعاد فراحافظه، رضایت و استفاده از راهبرد، عملکرد تحصیلی کیفی را بصورت مثبت پیشبینی میکنند امّا هیچکدام از ابعاد، پیشبینیکنندهی عملکرد تحصیلی کمّی نیستند. در خصوص ابعاد عملکرد تحصیلی کیفی، نتایج حاکی از آن بود که از بین ابعاد فراحافظه، بعد رضایت از حافظه پیشبینی کننده هر پنج مؤلفه میباشد. بدین صورت که تأثیرات هیجانی و فقدان کنترل پیامد بصورت منفی و بقیه ابعاد بصورت مثبت پیشبینی میشوند. بعلاوه، بعد استفاده از راهبرد پیشبینی کننده مثبت مؤلفه برنامه ریزی و بعد توانایی پیشبینی کننده مثبت مؤلفه انگیزش میباشد. نتایج پژوهش حاضر از یک سو شواهد مطلوبی در زمینه نقش فراحافظه در عملکرد کیفی دانشجویان فراهم آورد و از سوی دیگر، در خصوص عملکرد کمی، نتایج خلاف انتظار بود. تلویحات و آسیبشناسی آموزشی، مبتنی بر نتایج و توجیه چرایی روابط بدست آمده مورد بحث قرار گرفته است.
مجله مطالعات آموزش و یادگیری
دانشگاه شیراز
2228-5075
6
v.
2
no.
2015
137
157
https://jsli.shirazu.ac.ir/article_2958_33f67d89c2ee74e689c9623cf6efeac6.pdf
dx.doi.org/10.22099/jsli.2015.2958