هدف از پژوهش حاضر، پیشبینی خودکارآمدی در ریاضی بر اساس جهتگیریهای هدف در میان دانشآموزان سرآمد تحصیلی بود. بدین منظور، 311 دانشآموز سال اول دبیرستان (141 دختر و 170 پسر) به روش خوشهای از دبیرستانهای پرورش استعدادهای درخشان و نمونه دولتی واقع در شهرستان شیراز انتخاب شدند. مقیاس جهتگیری هدف در ریاضی و پرسشنامه خودکارآمدی در ریاضی به عنوان ابزار سنجش به کار برده شد. پژوهش حاضر، شواهدی مبنی بر روائی و پایائی قابل قبول این ابزارها فراهم ساخت. یافتهها نشان داد که رابطه معنیدار بین جهتگیریهای هدف و خودکارآمدی در ریاضی برقرار است. چنان که فزونی تبحرگرائی و عملکردگرائی با افزایش خودکارآمدی همراه بود، در حالی که عملکردگریزی رابطه منفی با مؤلفهها و کل خودکارآمدی در ریاضی داشت. نتایج تحلیلهای رگرسیون چندگانه بیانگر آن بود که تبحرگرائی در فرآیند یادگیری درس ریاضی، مهمترین عامل پیشبینیکننده خودکارآمدی است. عملکردگرائی اگرچه به طور مثبت دو مؤلفه و کل خودکارآمدی را پیشبینی می‌نمود، امّا نسبت به تسلطگرائی، نقش پیشبینیکنندگی به مراتب ضعیفتری داشت. بر خلاف آن، فزونی عملکردگریزی با کاهش مؤلفههای خودکارآمدی در ریاضی همراه بود. تلویح یافتههای پژوهش حاضر برای دست‌اندرکاران آموزش و پرورش فراگیرندگان سرآمد تحصیلی، تأکید بیشتر بر راهکارهائی است که آنان را به اهداف درونی یادگیری در درس ریاضی هدایت نماید.
سیف, دیبا. (1394). پیش بینی خودکارآمدی در ریاضی بر اساس جهت گیری های هدف در میان دانش آموزان سرآمد تحصیلی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 7(2), 21-40. doi: 10.22099/jsli.2016.3688
MLA
دیبا سیف. "پیش بینی خودکارآمدی در ریاضی بر اساس جهت گیری های هدف در میان دانش آموزان سرآمد تحصیلی". مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 7, 2, 1394, 21-40. doi: 10.22099/jsli.2016.3688
HARVARD
سیف, دیبا. (1394). 'پیش بینی خودکارآمدی در ریاضی بر اساس جهت گیری های هدف در میان دانش آموزان سرآمد تحصیلی', مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 7(2), pp. 21-40. doi: 10.22099/jsli.2016.3688
VANCOUVER
سیف, دیبا. پیش بینی خودکارآمدی در ریاضی بر اساس جهت گیری های هدف در میان دانش آموزان سرآمد تحصیلی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 1394; 7(2): 21-40. doi: 10.22099/jsli.2016.3688
)