ایزدی, صمد, صالحی‌عمران, ابراهیم, منصوری‌بککی, سیروس. (1391). بررسی صلاحیت‌های حرفهای معلمان مرد دوره متوسطه شاخه علوم انسانی بر مبنای رویکرد سازندهگرایی (مورد مطالعه: استان مازندران). مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 4(1), 1-27. doi: 10.22099/jsli.2012.1485
صمد ایزدی; ابراهیم صالحی‌عمران; سیروس منصوری‌بککی. "بررسی صلاحیت‌های حرفهای معلمان مرد دوره متوسطه شاخه علوم انسانی بر مبنای رویکرد سازندهگرایی (مورد مطالعه: استان مازندران)". مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 4, 1, 1391, 1-27. doi: 10.22099/jsli.2012.1485
ایزدی, صمد, صالحی‌عمران, ابراهیم, منصوری‌بککی, سیروس. (1391). 'بررسی صلاحیت‌های حرفهای معلمان مرد دوره متوسطه شاخه علوم انسانی بر مبنای رویکرد سازندهگرایی (مورد مطالعه: استان مازندران)', مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 4(1), pp. 1-27. doi: 10.22099/jsli.2012.1485
ایزدی, صمد, صالحی‌عمران, ابراهیم, منصوری‌بککی, سیروس. بررسی صلاحیت‌های حرفهای معلمان مرد دوره متوسطه شاخه علوم انسانی بر مبنای رویکرد سازندهگرایی (مورد مطالعه: استان مازندران). مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 1391; 4(1): 1-27. doi: 10.22099/jsli.2012.1485
بررسی صلاحیت‌های حرفهای معلمان مرد دوره متوسطه شاخه علوم انسانی بر مبنای رویکرد سازندهگرایی (مورد مطالعه: استان مازندران)
هدف اصلی این تحقیق بررسی صلاحیت‌های حرفهای و عملکرد معلمان مرد دوره متوسطه در شاخهی علوم انسانی بود. شیوه تحقیق، توصیفی است، که با ترکیبی از روشهای کمّی و کیفی، انجام شده است. جامعه آماری، متشکل از معلمان مرد دوره متوسطه در شاخه علوم انسانی استان مازندران بود. شیوه نمونه گیری در بخش کمّی تحقیق، خوشه‌ای چند مرحله‌ای بود و تعداد 340 نفر به عنوان شرکت کنندگان در تحقیق انتخاب شدند. برای نمونهگیری در بخش کیفی، از نمونه گیری هدفمند از نوع موارد عادی بهره گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات عبارت بودند از: پرسشنامه محقق ساخته، مصاحبه نیمه ساختار یافته و مشاهده. پایایی پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، 82/0 برآورد گردید. برای سنجش روایی پرسشنامه از نظرات متخصصان و استادان صاحب نظر استفاده شد. برای تعیین اعتبار مصاحبه، پس از طراحی سوالات باز، ابتدا مطالعهای مقدماتی برروی آنها صورت گرفت و با چند نفر از معلمان مصاحبه انجام و ضبط گردید، سپس تغییرات لازم در سؤالهای مصاحبه به عمل آمد. برای اعتبار مشاهده، کلاس معلمان در چند جلسه (2 تا 4 جلسه) به صورت متناوب مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون تی در بخش داده‌های کمّی، و از روش استقرایی برای تجزیه و تحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسشنامه‌ها، در بخش کمّی، نشان داد که معلمان از صلاحیت‌های حرفهای مبتنی بر رویکرد سازندهگرایی برخوردارند، هرچند، نتایج در بخش کیفی (مصاحبه و مشاهده) نشان داد که اساس عملکرد معلمان بر رویکرد سازندهگرایی قرار ندارد.
پارسا، عبداله (1388). بررسی رابطه ادراکات اعضای هیات علمی دانشگاه از ساخت و سازگرایی در کلاس درس و گرایش آنها به کاربرد رویکردهای تدریس و ارزیابی درس مدار و یادگیری مدار. مجموعه مقالات همایش برنامه درسی آموزش عالی در ایران: چالشها و چشم اندازها، تبریز، دانشگاه تبریز.
تاجیک اسمعیلی، عزیزاله (1382).عملکرد معلمان پایه پنجم ابتدایی با توجه به میزان آگاهی آنان از اهداف، روش تدریس، مهارت تدریس، کاربرد مواردآموزشی، روش ارزشیابی و کیفیت سؤالهای امتحانی در درس تعلیمات اجتماعی (رساله دکتری)، دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران.
چمن آرا، سپیده (1384). روش تدریس ریاضی مبتنی بر دیدگاه ساخت و سازگرایی(پایان نامه کارشناسی ارشد)، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.
حیدرزادگان، علیرضا؛ مرزوقی، رحمت‌الله و جهانی، جعفر(1386). تأثیر نظریه سازندهگرایی اجتماعی بر عملکرد دانش آموزان پایه سوم دوره راهنمایی در درس علوم در شهر زاهدان. فصل نامه مطالعات برنامه درسی، 2(6)، 1-19.
دانش پژوه، زهرا و فرزاد، ولی اله (1385). ارزشیابی مهارتهای حرفهای معلمان دوره ابتدایی، فصلنامه نوآوریهای آموزشی، 5(18)، 135-170.
رجبلو، قاسم (1375). بررسی ویژگیهای روش تدریس دبیران علوم انسانی سال دوم متوسطه نظری نظام جدید در منظقه شش شهر تهران از دیدگاه دانش آموزان در سال 75-74 (پایان نامه کارشناسی ارشد)، دانشگاه تربیت معلم، تهران، ایران.
رضایی، اکبر و سیف، اکبر(1385). تأثیر ارزشیابی توصیفی بر ویژگیهای شناختی، عاطفی و روانی- حرکتی دانش آموزان، فصلنامه نوآوریهای آموزشی، ویژه نامه نوآوری در سنجش و ارزشیابی آموزشی، 5(18)، 11-40.
سرمد، زهره؛ حجازی، الهه و بازرگان، عباس (1384). روشهای تحقیق در علوم رفتاری، تهران: انتشارت سپهر.
شیخ زاده، مصطفی و مهرمحمدی، محمود (1383). نرم افزار آموزش ریاضی ابتدایی بر اساس رویکرد سازندهگرایی و سنجش میزان اثربخشی آن، فصلنامه علمی- پژوهشی نوآوریهای آموزشی، 9، 32-48.
فردانش، هاشم و شیخی فینی، علی اکبر (1381). درآمدی بر سازندهگرایی در روانشناسی و علوم تربیتی، فصلنامه علمی- پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا (س)، 12( 42)، 125-145.
فردانش، هاشم و کرمی، مرتضی (1387). شناسایی الگوی طراحی آموزشی مطلوب برای آموزش‌های صنعتی. اطلاع رسانی و کتابداری: مطالعات برنامه درسی، 8، 106-131.
کرمی، مرتضی (1388). تغییر پارادایم آموزش، ضرورتی فروگذارده در برنامه درسی آموزش عالی،مجموعه مقالات برنامه درسی آموزش عالی در ایران : چالشها و چشم اندازها، تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز.
گال، مردیت؛ بورگ، والتر؛ و گال، جویس (1386). روش تحقیق کمّی وکیفی در علوم تربیتی و روان شناسی، ترجمه: احمد رضا نصر و همکاران، تهران: سمت و شهید بهشتی.
ب. انگلیسی
Aviram, M. (2000). Beyond Constructivism: Autonomy-Oriented Education. Studies in Philosophy and Education,19, 465-489.
Beck, J., Czerniak, C., & Lumpe, A. T. (2000). An exploratory study of teachers’ beliefs regarding the implementation of constructivism in their classrooms. Journal of Science Teacher Education, 11(4), 323-343.
Dekock, A., Sleepers, P., & Voeten, J. M. (2004). New Learning and the Classification of Learning Environments in Secondary Education. Review of Educational Research, 74(2), 141-170.
Herrington, J., & Oliver, R. (2000). An Instructional Design Framework for Authentic learning Environments. Educational Technology Research and Development, 48(3), 23-48.
Lebow, D. (1993).Constructivist values of instructional system design: Five principles toward a new mindset. Educational Technology Research & Development (ETR & D), 41(3), 4-16.
Lunenberg, M. F., & Korthagen, A. J. (2003).Teacher Educators and Student-Directed learning. Teaching and Teacher Education, 19, 29-44.
Mason, J., & Johnston-Wilder, S. (2004).Fundamental constructs in mathematics education. London: Open University Press.
Micari, M., Light, G., Calkins, S., & Streitwieser, B. (2007). Assessment beyond Performance: Phenomenography in Educational Evaluation. American Journal of Evaluation,28, 458-476.
Niaz, M. (2008). Whither constructivism? a Chemistry teachers’ perspective. Teaching and Teacher Education, 24, 400-416.
Olsen, D. G. (2000). Constructivist principles of learning and teaching methods. Education, 120(2), 347-355.
Raskin, J. D. (2008). The evaluation of constructivism. Journal of Constructivist Psychology, 21, 1-24.
Stryven, K., Dochy, F., Janssens, S., & Gielen, S. (2006). On the dynamics of students’ approaches to learning: The effects of the teaching/ learning environment. Learning and Instruction,16, 279-294.
Vandewelle, J. A. (2001).Elementary and Middle School Mathematics Teaching Developmentally. New York: Addison Wesley Longman Inc. Press.
Vavrus, F. (2009). The cultural politics of constructivist pedagogies: Teacher education reform in the United Republic of Tanzania. International Journal of Educational Development, 29(3), 303-311.
Windschitl, M. (2002). Framing constructivism in practice as the negotiation of dilemmas: An analysis of the conceptual, pedagogical, cultural and political challenges facing teachers. Review of Educational Research, 72(2), 131-175.
ابتدای صفحه